Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
17.06.2021
We lopen op Golf en Countryclub Regthuys te Winkel. In de verte steeds een historisch kerkje met scheefstaande toren. Pisa? Noord-Hollanders, zeker die uit West- Friesland, houden wel van wat overdrijving, wat opsmuk. Veel NVGJ’ers kennen deze achtertuin van ‘Moskou’ die in deze tijd volop groeit en bloeit. Ooit speelde Christian Scheen daar nog eens wat gave clubliederen en, zeker ben ik er niet meer van, er werd ook nog op de piano gedanst. Het clubhuis was in rep en roer, maar aan de meeste tafels werd ons leden van het genootschap NVGJ, vrolijke duimen, knipogen en geheven glazen getoond.
Jawel, Regthuys is een plek waar je je altijd goed voelt. Geen poespas, zoals ze zelf zeggen daar, en een pracht baan om te spelen. Gastvrijheid staat gebeiteld in de vlaggen, vaandels en vizieren van de leden en bestuurders. En in deze tijd lagen Dijk- en Tulpenlus er stralend onbevangen, uitnodigend en uitdagend bij. Wat wil een mens nog meer.
Natuur! Leon schiet nu meteen wakker want als er iemand binnen onze club zijn collegae attent heeft weten te maken voor wat een golfspelers zoals tegenkomt in de groene weide, heide- en bosbanen, om over ‘waste areas’ zoals links nog maar te zwijgen, dan Leon wel. Grazie molto bene! Ik heb na lezing van zijn vele verhalen waarin de natuur met al zijn parels meer nog dan het golfspel een hoofdrol kreeg toebedeeld, direct een abonnement bij de lokale bieb in Heiloo aangeschaft om schoonheid van de door hem beschreven natuur, beter te kunnen begrijpen. Zo ontsnapte een broedend visdiefje niet aan de aandacht van Hans en mij, en genoten we verder van het fluitende gezelschap van de scholekster, de fuut en de zwaluw. En ja, ook voor de wespenorchidee, de avondkoekoeksbloem, kamperfoeli en de watergentiaan hadden we grote belangstelling. Waarom niet?!
Bij de turn was het – by the way- 6 up en op de vijftiende smeekte Hans om genade bij de eindstand 5&4. Snel uit de hitte naar de umbrellas op het gazon en een smakelijke blonde Witte of zoiets/ ik ben geen bierdrinker, maar deze smaakte wel héél erg lekker. Voor de slotkoffie en het vertrek nog enige tijd de stand in het land door genomen. Na zo’n heerlijke ontspannen dag werden we daar al snel een beetje treurig van, waarna de echte doorleefde avonturen en verhalen die we vanuit ons vak deelden, de big smile weer deed terugkomen op onze gebrande gezichten.
Het was een mooie ontmoeting geweest op Regthuys, leuk gespeeld met de verticale, horizontale streepje en halfjes. En elkaar een leuke dag bezorgd. Wat zeg ik: een heel leuke dag.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!