Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
30.09.2022
Texel Revisited (dag 1) - het verslag
Foto Koen Suyk
Een heel mooie dag
Het was een mooie dag. Nog mooier dan verwacht. Nou vind ik op Texel golfen altijd al een feestje – zelfs als Buienradar 12 millimeter neerslag in de voorspelling heeft staan – maar de najaarseditie van 2022 had wat extra’s in petto: eindelijk zouden we de gerenoveerde eerste negen mogen spelen.
In zijn afgeladen Passat, met de voltallige redactie van Golfers Magazine op de achterbank, verklapt Leonard op de heenweg al wat we kunnen verwachten. Verhoogde tees, meer heuvels, nieuwe bunkers, aangepaste greens en een prachtig uitzicht vanuit het nieuwe clubhuis. We nemen alle informatie gretig in ons op. Ons nieuwe lid is namelijk in de leer bij Alan Rijks, en was het afgelopen jaar elke twee weken op de Texelse te vinden. Dan heb je recht van spreken. Helemaal als je dat met zo veel passie voor golfbaanarchitectuur doet.
Een paar uur later zakken we met een Skûmkoppe in de hand voldaan weg in de luxe bank in het prachtige clubhuis, dat ondanks zijn enorme afmetingen de gezelligheid van ‘t oude Hanenhuus heeft weten te behouden. Leonard heeft niet overdreven. Sterker nog, hij was te bescheiden. De eerste negen is substantieel beter geworden, en past door de verhoogde tees en toevoeging van heuvels tussen de holes visueel veel beter bij het spektakelstuk na de turn.
Geen paniek: de eerste helft van de ronde is nog steeds beduidend minder lastig dan de tweede. Maar de drie voorheen wat zwakkere broeders in het oude design zijn grondig aangepakt. Hole één is een schoonheid geworden, waarbij je van de hoge tee een prachtig uitzicht over de baan hebt. Geniet echter niet te lang, want met water links en out of bounds rechts is van een relaxte ‘binnenkomer’ geen sprake meer. Focus! En dan krijg je een paar honderd meter later nog te maken met een volledig nieuwe, flink geonduleerde green. De toon is gezet.
Ook de par-3 zesde is met een valei voor de green spannender geworden, terwijl de voorheen wat karakterloze zevende een prachtige par-5 is geworden. In het zompige niemandsland halverwege de hole is een gigantische bunker verrezen, die je naar links dwingt, waar ineens ook een waterhindernis blijkt te liggen – nooit geweten. Indrukwekkend hoe je met één bunker een hole compleet kunt veranderen… en gigantisch kunt verbeteren.
Petje af voor Alan, Leonard, Iwan en Anita, het kloppend hart van de Texelse. Het is mooi om te zien dat er volop tijd, geld en passie wordt geïnvesteerd om de golfbeleving op het Waddeneiland naar een zo hoog mogelijk niveau te krijgen. Missie meer dan geslaagd.
Niet alleen is de baan nóg beter geworden dan we hadden durven hopen, de voorspelde buien drijven het grootste deel van de ronde net langs de baan. De laatste paar holes valt een deel van de beloofde millimeters alsnog, maar dan zitten wij als eerste flight al lang en droog in het clubhuis. Soms moet je gewoon mazzel hebben.
Op de eerder genoemde bank vinden we ook Willy Hoogland. Haar gevecht tegen een ziekenhuisbacterie staat een rondje golf nog in de weg, maar ze is op de weg terug – iets wat een half jaar geleden na een verkeerde diagnose een stuk minder aannemelijk leek. Kijk, zulk nieuws maakt van een mooie dag nou een héél mooie dag. De jonge harige viervoeter van de familie Hoogland is het hier roerend mee eens en doezelt na een grote gaap weer lekker weg.
Dat niet altijd een goede afloop mogelijk is, herinneren de aanwezigen zich tijdens de minuut stilte voor Meinard Carper, die afgelopen zomer na een score van 43 Stablefordpunten de greens van de Texelse definitief inruilde voor de eeuwige fairways. Waarschijnlijk zal hij samen met Jan Heemskerk tevreden hebben toegekeken hoe de leden van de NVGJ genoten van hun – en onze – prachtige homecourse.
Een geweldige baan, fijn gezelschap, goed nieuws, prima weer, heerlijk eten, en in tachtig slagen rond met één bal. Dat kun je met recht een heel mooie dag noemen. Ik had er alleen een tweede aan vast moeten plakken…
Foeke
Texel Revisited (dag 1) - de uitslag
Prachtige dag, schitterende baan, heerlijk diner, mooi clubhuis, klein beetje regen en enkele hoge scores. De eerste dag van de tweedaagse op onze homecourse De Texelse in een notedop. In de A-categorie wederom een mooie score van Foeke Collet. In de B zegevierde Annemart van Rhee tot haar eigen verrassing.
A-categorie plhc stbf
1. Foeke Collet 11 39
2. Karin Mulder (sponsor) 17 36
3. Ingeborg Smulders (gast) 14 35
4. Boudewijn van de Rhoer (gast) 14 33
5. Marijke Brouwers 16 32
6. Helene Wiesenhaan 13 31
7. Willem Schouten 12 29
8. Jeroen van Leeuwen 17 29
9. Gerald van Daalen 16 28
10. Anton Kuijntjes 10 27
11. Martijn Paehlig 11 27
12. Anita Hiemstra (gast) 21 27
13. Bas Hoedemakers 14 26
14. Alwin de Rijke 22 26
15. Peter Smulders 20 25
16. Hans Terol 22 25
17. Leonard van Nunen 21 24
18. Charles Taylor 22 24
19. Christian Scheen 19 23
20. Rob Hoogland 18 22
21. Daphne van den Berg (gast) 13 21
22. Roderik van den Bogaard 12 20
23. Koen Suyk 19 17
24. Léon Klein Schiphorst 20 16
B-Categorie
1. Monique van den Oord (gast) 24 38
2. Annemart van Rhee 23 34
3. Arjan Kerssies 27 32
4. Henri van der Steen 20 31
5. Hannie Verhoeven 25 29
6. Sonja van de Rhoer 24 28
7. Peter Keijzer 30 28
8. René Brouwer 27 25
9. Lia Taylor (gast) 32 23
10. Hans Botman 25 22
11. Toussaint Kluiters 30 21
12. Isrid van Geuns 24 20
13. Ronald Massaut 28 20
14. Paul Boehlé 32 17
15. Dea Massaut (gast) 25 15
16. Hannes van de Stadt 20 10
Op initiatief van onze zeer gewaardeerde sponsor Eric Venghaus wilde de NVGJ afgelopen zomer een Charity Event organiseren op de Haarlemmermeersche Golfclub. Het goede doel was de Stichting Sintvoorieder1, een organisatie die zich inzet om ook kinderen die leven in verborgen armoede een cadeautje met Sinterklaas te geven. Dat toernooi ging om organisatorische redenen niet door. Maar er is goed nieuws! Op 20 mei 2025 zal het evenement plaatsvinden op golfbaan De Hoge Dijk. Zij zijn super enthousiast en ontvangen ons graag tegen mooie condities. Wanneer de nieuwe flyer klaar is zal die ook op onze site te zien zijn. Afgelopen week stond er over de Stichting een mooi stuk in De Telegraaf. De oprichter van de Stichting, Esther Blom kreeg tijdens een gala-avond in Den Haag uit handen van burgemeester Van Zanen een welverdiend lintje. Het artikel gaat hierbij. De organisatie verheugt zich op een mooi toernooi met uiteindelijk een mooi bedrag voor de Stichting! De organisatie
Drie keer maakte ons helaas ontvallen lid Leo van de Ruit een Golfscheurkalender. Uitgeverij Edicola vroeg Anton Kuijntjes om die rol over te nemen. Ons gewaardeerde NVGJ-lid twijfelde, maar ging uiteindelijk aan de slag. Het resultaat ligt nu op de toonbank van diverse boekwinkels. Anton kreeg medewerking van een team van ervaren Golf Pro Teachers en redacteuren van het grootste golfmagazine van Nederland. Maar liefst 365 dagen vol waardevolle tips, inspirerende quotes, handige instructies, baanadvies, anekdotes en nog veel meer. Zo begin je iedere dag met nieuwe inzichten en inspiratie voor jouw spel. Een echte ‘hole-in-one’ voor iedereen die de sport in al zijn facetten wil ontdekken! Zo laat Edicola tenminste weten. De Golfscheurkalender is onder meer HIER te bestellen.
Het is nu nog een groen, groen knollenland, met regenplassen waarin eenden stoeien en bulldozers aarden wallen verschuiven. Maar na vele jaren politiek soebatten krijgt de nieuwe golfbaan The Fox in Venlo langzaam contouren. De 18-holes baan, in de schaduw van het markante witte kantoorgebouw langs de A73, ligt in het 220 hectare groengebied van het voormalige Floriadeterrein. Je loopt er letterlijk in een zee van ruimte. De golfcourse meet straks 6,5 kilometer en krijgt 72 slagen mee. Het project wordt uitgevoerd door Jacques Solberg en Arno van Tricht. De eerste deed een soortgelijke klus bij The Duke, de tweede bij de Dutch. Solberg: ‘Maastricht heeft de International, Heerlen heeft Hoenshuis, Sittard gaat naar Susteren, Roermond heeft De Herkenbosche en Weert Crossmoor. Venlo (105.000 inw) was de enige grote stad in Limburg zonder golfbaan. Dus het werd tijd.’ Deze week mocht ik er gelaarsd en gepluud, samen met een golfmaatje alvast een kijkje nemen. Conclusie: Een baan met zéér brede fairways, uitdagende waterplassen, afgewisseld met greens in mooie bosschages. Er moet nog veel gebeuren, zowel in de baan als bij het clubhuis (de voormalige Annahoeve), maar Solberg hoopt komende zomer de eerste gasten te kunnen ontvangen. O ja, en Hans Terol mag hem bellen zodat de NVGJ in het seizoen 2026 (als alle boompjes en planten op scheut zijn) zelf The Fox kan testen.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.