Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2022
Texel Revisited (dag 2) - het verslag
De golfgoden zijn doorgaans net zo wispelturig als het Hollandse weer. Maar tijdens de tweedaagse hernieuwde kennismaking met onze ‘thuisbaan’ op Texel werden vele dromen waarheid. Al ging dat eigenlijk op een manier die niet helemaal de bedoeling was.
De eerste dag van ons als vanouds weer zeer gezellige samenzijn was het namelijk mijn wederhelft die de show stal in de zogenaamde B-categorie. Trots als een pauw was ik uiteraard. Aangezien ze in het verleden wel eens een wc-bril kreeg uitgereikt omdat ze zo’n pleefiguur had geslagen en de laatste keer dat we samen kwamen nog het Kostertje in handen kreeg gedrukt. Hulde dus aan Van Rhee. En overigens ook nog hulde aan Hannes. Heb zelden iemand zo trots het Kostertje in ontvangst zien nemen als hij tijdens het uitstekende eten die eerste avond.
Maar goed. We hadden samen afgesproken dat we de tweede dag van ons verblijf op Texel ‘andere dingen te gaan doen’. Ik was zo onverstandig dat te laten vallen tijdens gesprekken met Hans Terol en Roderick, de man van Marijke. Beide diehard golftijgers begaven het bijna bij zoveel waanzin. „Wat? Ga je naar een woonwinkel en langs het strand wandelen terwijl je kan golfen op de Texelse. En er worden niet eens stormen en hagelbuien verwacht morgen. Ben je niet goed bij je hoofd?”, snoefde de doorgaans zo aimabele Brabo Roderick. Hans was iets diplomatieker: „Jij doet morgen gewoon mee, Willem.” „En jij ook Annemart.”
Hans kreeg half gelijk. Nadat we ernstig te diep in het glaasje hadden gekeken tijdens onze feestavond en ons hadden vermaakt met de vele foute opmerkingen van spreekstalmeester en allround bad boy Christian werd er een compromis bereikt in de echtelijke sponde. Ik zou meedoen maar Annemart ging toch richting woonwinkel en dure nieuwe winterjas. Roderick deed er, met enige moeite, het zwijgen toe…
Gelukkig zat ik niet bij hem in de flight, dat zou te veel hoongelach hebben opgeleverd. Koen en Toussaint zijn wat milder van karakter, tenzij het over foto’s maken gaat natuurlijk. Zij hadden het tijdens de prachtige speeldag die zich snel ontwikkelde vooral over Speijer-luchten boven de golfbaan en andere mysterieuze elementen uit de fotokunst. Koen liet en passant zien hoe hij die ochtend met een drone nieuwe beelden van de Texelse had geschoten. Ik weet niet of er Speijer-luchten opstonden maar ze waren van een adembenemende schoonheid. Die Suyk kan wel een fotootje maken zeg.
Golfen ging Koen echter deze dag wat minder af. Hij zou uiteindelijk met een zeer verdiend Kostertje naar huis gaan. Ook mij leek het aanvankelijk niet mee te zitten. Op hole 11, we waren op tien begonnen, verdween een bal van mij na een uitstekende drive onder een mysterieus polletje. We hebben t kreng nooit meer teruggevonden. Ik mocht blij zijn met een dubbelbogey op die hole. Dat beloofde weinig goeds.
Dat bleek echter een van de weinige dubbels van de ronde. Er volgden heel veel pars en evenveel bogey’s. Met 35 punten kwam ik van de baan, dat was al lang geleden voor me. Het was niks vergeleken met de 43 punten die Peter Smulders verzamelde tijdens zijn ronde met zijn ‘schat’ Ingeborg en Marijke. Zo is er altijd baas boven baas.
Maar gelukkig vertrok Peter snel richting het verre en bijna net zo mooie Knokke en mocht ik de winnaar uithangen. Een hele tree bier en vooral middelpunt van de feestvreugde, het was voor mij een mooie apotheose.
Gelukkig niet alleen voor mij. Christian en Karin hadden zo veel prijzen meegenomen dat zo’n beetje de hele deelnemerslijst aan de beurt kwam. Zoals het hoort ook bij zo’n supertweedaagse als De Texelse revisited was. Dank aan iedereen die het mogelijk maakte. Hans natuurlijk, Iwan van De Krim en al die leuke clubgenoten waarmee we mochten golfen en vooral drinken. Dank en tot snel, het was een groot genoegen.
Willem S.
Texel Revisited (dag 2) - de uitslag
Er werden acht prijzen vergeven in één categorie. Wel was er een aparte prijs voor de partners, deze dag gewonnen door Boudewijn van de Rhoer. Peter Smulders moest helaas na een uitzonderlijke score vroeg weg, waardoor de eerste prijs aan Willem Schouten werd uitgereikt. Sonja van de Rhoer had net als Willem 35 punten en werd tweede. Het Kostertje ging deze keer naar Koen Suyk, met de (op één na) laagste score.
De uitslag plhc stbf
Peter Smulders 20 43
Willem Schouten 12 35
Sonja van de Rhoer 24 35
Helene Wiesenhaan 6 31
Karin Mulder (sponsor) 18 34
Alwin de Rijke 22 31
Ronald Massaut 28 31
Boudewijn van de Rhoer(gast) 14 29
Daphne van den Berg (gast) 13 28
Hans Terol 22 26
Paul Boehle 32 26
Mark Wollring (gast) 16 25
Marijke Brouwers 16 25
Ingeborg Smulders (gast) 14 24
Christiaan Scheen 20 24
Rene Brouwer 27 24
Roderik van den Bogaard (gast) 12 23
Toussaint Kluiters 30 23
Dea Massaut (gast) 25 20
Koen Suyk 19 19
Taco Mulder 27 19
William Wollring 32 10
Op initiatief van onze zeer gewaardeerde sponsor Eric Venghaus wilde de NVGJ afgelopen zomer een Charity Event organiseren op de Haarlemmermeersche Golfclub. Het goede doel was de Stichting Sintvoorieder1, een organisatie die zich inzet om ook kinderen die leven in verborgen armoede een cadeautje met Sinterklaas te geven. Dat toernooi ging om organisatorische redenen niet door. Maar er is goed nieuws! Op 20 mei 2025 zal het evenement plaatsvinden op golfbaan De Hoge Dijk. Zij zijn super enthousiast en ontvangen ons graag tegen mooie condities. Wanneer de nieuwe flyer klaar is zal die ook op onze site te zien zijn. Afgelopen week stond er over de Stichting een mooi stuk in De Telegraaf. De oprichter van de Stichting, Esther Blom kreeg tijdens een gala-avond in Den Haag uit handen van burgemeester Van Zanen een welverdiend lintje. Het artikel gaat hierbij. De organisatie verheugt zich op een mooi toernooi met uiteindelijk een mooi bedrag voor de Stichting! De organisatie
Drie keer maakte ons helaas ontvallen lid Leo van de Ruit een Golfscheurkalender. Uitgeverij Edicola vroeg Anton Kuijntjes om die rol over te nemen. Ons gewaardeerde NVGJ-lid twijfelde, maar ging uiteindelijk aan de slag. Het resultaat ligt nu op de toonbank van diverse boekwinkels. Anton kreeg medewerking van een team van ervaren Golf Pro Teachers en redacteuren van het grootste golfmagazine van Nederland. Maar liefst 365 dagen vol waardevolle tips, inspirerende quotes, handige instructies, baanadvies, anekdotes en nog veel meer. Zo begin je iedere dag met nieuwe inzichten en inspiratie voor jouw spel. Een echte ‘hole-in-one’ voor iedereen die de sport in al zijn facetten wil ontdekken! Zo laat Edicola tenminste weten. De Golfscheurkalender is onder meer HIER te bestellen.
Het is nu nog een groen, groen knollenland, met regenplassen waarin eenden stoeien en bulldozers aarden wallen verschuiven. Maar na vele jaren politiek soebatten krijgt de nieuwe golfbaan The Fox in Venlo langzaam contouren. De 18-holes baan, in de schaduw van het markante witte kantoorgebouw langs de A73, ligt in het 220 hectare groengebied van het voormalige Floriadeterrein. Je loopt er letterlijk in een zee van ruimte. De golfcourse meet straks 6,5 kilometer en krijgt 72 slagen mee. Het project wordt uitgevoerd door Jacques Solberg en Arno van Tricht. De eerste deed een soortgelijke klus bij The Duke, de tweede bij de Dutch. Solberg: ‘Maastricht heeft de International, Heerlen heeft Hoenshuis, Sittard gaat naar Susteren, Roermond heeft De Herkenbosche en Weert Crossmoor. Venlo (105.000 inw) was de enige grote stad in Limburg zonder golfbaan. Dus het werd tijd.’ Deze week mocht ik er gelaarsd en gepluud, samen met een golfmaatje alvast een kijkje nemen. Conclusie: Een baan met zéér brede fairways, uitdagende waterplassen, afgewisseld met greens in mooie bosschages. Er moet nog veel gebeuren, zowel in de baan als bij het clubhuis (de voormalige Annahoeve), maar Solberg hoopt komende zomer de eerste gasten te kunnen ontvangen. O ja, en Hans Terol mag hem bellen zodat de NVGJ in het seizoen 2026 (als alle boompjes en planten op scheut zijn) zelf The Fox kan testen.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.