Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2022
Texel Revisited (dag 2) - het verslag
De golfgoden zijn doorgaans net zo wispelturig als het Hollandse weer. Maar tijdens de tweedaagse hernieuwde kennismaking met onze ‘thuisbaan’ op Texel werden vele dromen waarheid. Al ging dat eigenlijk op een manier die niet helemaal de bedoeling was.
De eerste dag van ons als vanouds weer zeer gezellige samenzijn was het namelijk mijn wederhelft die de show stal in de zogenaamde B-categorie. Trots als een pauw was ik uiteraard. Aangezien ze in het verleden wel eens een wc-bril kreeg uitgereikt omdat ze zo’n pleefiguur had geslagen en de laatste keer dat we samen kwamen nog het Kostertje in handen kreeg gedrukt. Hulde dus aan Van Rhee. En overigens ook nog hulde aan Hannes. Heb zelden iemand zo trots het Kostertje in ontvangst zien nemen als hij tijdens het uitstekende eten die eerste avond.
Maar goed. We hadden samen afgesproken dat we de tweede dag van ons verblijf op Texel ‘andere dingen te gaan doen’. Ik was zo onverstandig dat te laten vallen tijdens gesprekken met Hans Terol en Roderick, de man van Marijke. Beide diehard golftijgers begaven het bijna bij zoveel waanzin. „Wat? Ga je naar een woonwinkel en langs het strand wandelen terwijl je kan golfen op de Texelse. En er worden niet eens stormen en hagelbuien verwacht morgen. Ben je niet goed bij je hoofd?”, snoefde de doorgaans zo aimabele Brabo Roderick. Hans was iets diplomatieker: „Jij doet morgen gewoon mee, Willem.” „En jij ook Annemart.”
Hans kreeg half gelijk. Nadat we ernstig te diep in het glaasje hadden gekeken tijdens onze feestavond en ons hadden vermaakt met de vele foute opmerkingen van spreekstalmeester en allround bad boy Christian werd er een compromis bereikt in de echtelijke sponde. Ik zou meedoen maar Annemart ging toch richting woonwinkel en dure nieuwe winterjas. Roderick deed er, met enige moeite, het zwijgen toe…
Gelukkig zat ik niet bij hem in de flight, dat zou te veel hoongelach hebben opgeleverd. Koen en Toussaint zijn wat milder van karakter, tenzij het over foto’s maken gaat natuurlijk. Zij hadden het tijdens de prachtige speeldag die zich snel ontwikkelde vooral over Speijer-luchten boven de golfbaan en andere mysterieuze elementen uit de fotokunst. Koen liet en passant zien hoe hij die ochtend met een drone nieuwe beelden van de Texelse had geschoten. Ik weet niet of er Speijer-luchten opstonden maar ze waren van een adembenemende schoonheid. Die Suyk kan wel een fotootje maken zeg.
Golfen ging Koen echter deze dag wat minder af. Hij zou uiteindelijk met een zeer verdiend Kostertje naar huis gaan. Ook mij leek het aanvankelijk niet mee te zitten. Op hole 11, we waren op tien begonnen, verdween een bal van mij na een uitstekende drive onder een mysterieus polletje. We hebben t kreng nooit meer teruggevonden. Ik mocht blij zijn met een dubbelbogey op die hole. Dat beloofde weinig goeds.
Dat bleek echter een van de weinige dubbels van de ronde. Er volgden heel veel pars en evenveel bogey’s. Met 35 punten kwam ik van de baan, dat was al lang geleden voor me. Het was niks vergeleken met de 43 punten die Peter Smulders verzamelde tijdens zijn ronde met zijn ‘schat’ Ingeborg en Marijke. Zo is er altijd baas boven baas.
Maar gelukkig vertrok Peter snel richting het verre en bijna net zo mooie Knokke en mocht ik de winnaar uithangen. Een hele tree bier en vooral middelpunt van de feestvreugde, het was voor mij een mooie apotheose.
Gelukkig niet alleen voor mij. Christian en Karin hadden zo veel prijzen meegenomen dat zo’n beetje de hele deelnemerslijst aan de beurt kwam. Zoals het hoort ook bij zo’n supertweedaagse als De Texelse revisited was. Dank aan iedereen die het mogelijk maakte. Hans natuurlijk, Iwan van De Krim en al die leuke clubgenoten waarmee we mochten golfen en vooral drinken. Dank en tot snel, het was een groot genoegen.
Willem S.
Texel Revisited (dag 2) - de uitslag
Er werden acht prijzen vergeven in één categorie. Wel was er een aparte prijs voor de partners, deze dag gewonnen door Boudewijn van de Rhoer. Peter Smulders moest helaas na een uitzonderlijke score vroeg weg, waardoor de eerste prijs aan Willem Schouten werd uitgereikt. Sonja van de Rhoer had net als Willem 35 punten en werd tweede. Het Kostertje ging deze keer naar Koen Suyk, met de (op één na) laagste score.
De uitslag plhc stbf
Peter Smulders 20 43
Willem Schouten 12 35
Sonja van de Rhoer 24 35
Helene Wiesenhaan 6 31
Karin Mulder (sponsor) 18 34
Alwin de Rijke 22 31
Ronald Massaut 28 31
Boudewijn van de Rhoer(gast) 14 29
Daphne van den Berg (gast) 13 28
Hans Terol 22 26
Paul Boehle 32 26
Mark Wollring (gast) 16 25
Marijke Brouwers 16 25
Ingeborg Smulders (gast) 14 24
Christiaan Scheen 20 24
Rene Brouwer 27 24
Roderik van den Bogaard (gast) 12 23
Toussaint Kluiters 30 23
Dea Massaut (gast) 25 20
Koen Suyk 19 19
Taco Mulder 27 19
William Wollring 32 10
Zakjapanners, Excel-sheets, Google Maps en een hele rits aan mitsen en maren nog meer zijn de revue gepasseerd, maar onze wedstrijdleider Louis Westhof heeft het allemaal weten te pareren en is tot een indeling gekomen.
Mijn lievelingscabaretier ADHD’er, Jochem Myjer omschreef het mooi in zijn theatervoorstelling Adem in, Adem uit. TEXEL- lammetjes, vogels kijken, wandelen, fietsen, rust, natuur, bos, nachtelijke duisternis en de Waddenzee die op de wereld erfgoedlijst van de UNESCO staat en natuurlijk onze geliefde gastvrije golfbaan. Ik had een paar dagen voordat ik naar Texel vertrok met een half oog een tv programma langs zien komen dat er te weinig schapen waren op Texel of te weinig lammetjes werden geboren en dat er moest worden gevreesd voor de toekomst van “Het Schaap”. Nou dat weer, dacht ik geërgerd. Moet ik er dan nog op uit om een dekbed of kussen of onderdeken te scoren voor TexelWool failliet is? Niet gedaan. Misschien September. Maar goed , Elaine de Boer en ik hadden besloten een dagje eerder af te reizen naar Texel en een rondje golf te spelen. Alex de Vries belde of hij mocht aan sluiten Er waren geen belemmeringen voor dit verzoek, en Louis Westerhof besloot op de Lage Vuursche dat ook hij zichzelf een dagje eerder Texel gunde en met ons mee wilde spelen. Wel wat later dan de geplande starttijd wegens dringende business. Geen probleem. We zien het wel waar je bij ons aansluit. Zo startte wij na een gezellige lunch met zijn drieën. We speelde de spelvorm Amerikaantje en wat later kwam daar ook nog een tweede spelvorm bij namelijk “burgemeester”. Door elkaar. Om het ons gemakkelijk te maken. Met Louis erbij werd het Hoog-Laag , jongens tegen de meisjes. Het eindigde in gelijk spel, we hadden alle vier een geweldige middag, waarbij Elaine zichzelf oversteeg met 39 stableford punten. Het was aan haar te danken dat we niet verloren. Wat een gezelligheid in het clubhuis waar een aantal NVGJers zich hadden verzameld rond het haardvuur en heerlijk zaten te borrelen. Gezamenlijk gegeten en heel, heel weinig drank tot mij genomen. Op naar woensdag; de wedstrijddag. Mijn flightgenoten Frank Uijlenbroek en Eric Korver hadden er ook zin in. Ik was benieuwd hoe de golfdag zich zou ontvouwen met deze twee heren. Dan heb ik het over hun temperament gedurende het spel. Zou Eric zijn club’s door midden breken of in het water smijten? Zou Frank zichzelf verbaal tot het bot afbreken na een mislukte slag? Ik kan jullie vertellen dat Eric maar 1keer zijn club weggesmeten heeft na het misgaan van een slag uit de bunker en Frank heeft maar een paar keer zichzelf afgebrand met hier niet te herhalen bewoordingen. Het viel mij reuze mee. Er werd mij nog wel door Frank, aan het begin van onze ronde, vriendelijk doch dringend verzocht mijn broek aan te houden. Dit naar aanleiding van onze ronde op de Lage Vuursche waar ik een regenbroek aan had en naast de green opeens bedacht dat ie uit moest. En wel nu. Maar mijn regenbroek ging niet over mijn golfschoenen heen en ik kreeg mijn broek ook niet meer omhoog omdat mijn schoenen in de voering verstrikt waren geraakt. HELP, ik krijg mijn broek niet uit riep ik. Frank moest toen nog putten en was aan het wachten en wachten en wachten. Killing voor je spel. Super, super onbeleefd van mij. Totaal ongepast gedrag. Maar het is mij vergeven. Toch Frank? Tja, 36 punten . Ik dacht bij elke slag, please houd de bal in de baan, blijf je concentreren, loop even naar de vlag, meet even de afstand op de green naar de vlag. Dat betaalde zich uit. Maar ook zeker het gezelschap van Frank en Eric die zo zichtbaar genoten, hebben bijgedragen tot deze prestatie. Zelf was ik vooral geïnteresseerd in de prestatie van Alwin, ook sponsor, want ja ook tussen de sponsoren is een titanenstrijd gaande. Gelukkig had hij minder gepresteerd. Wij staan nu gelijk. Een geestige prijsuitreiking van Alex, om Seth Gaaikema maar even te citeren: wat een spreker is die man, wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan. Voor de jeugd onder ons , Seth Gaaikema was een cabaretier, musicalschrijver en vertaler. Ik schrijf het er maar even bij want laatst had een medewerker van mij nog nooit van de Beatles gehoord. De lieftallige assistentie van Louis maakte het plaatje compleet. Nog even een kleine rectificatie. De lakeball’s worden door de NVGJ gesponsord als prijs. Niet door mij. De zeepjes dan weer wel, zolang jullie dit leuk vinden, anders gaan we weer over op de wijn. Pas toen ik weer op mijn stoel zat dacht ik “shit” ik had wat moeten zeggen maar gelukkig deed Hannie dat, winnares in de B. Dus als nog, bij deze, heel veel dank aan de onvermoeibare organisatie waar zoals altijd alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld was. Het waren heerlijke dagen. Jolanda
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie