Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.02.2022
“Wat is jouw meest recente aankoop op golfgebied?”, vroeg collega F onlangs via een poll op Twitter aan de volgers van Golfers Magazine. Ik moest héél hard nadenken, maar kon gewoon niet bedenken wanneer ik voor het laatst wat nieuws had gekocht. En dat wringt, want wat is een golfer die niet af en toe wat geld uitgeeft aan zijn hobby?
‘Balletjes tellen zeker niet?’, vroeg @renepbrouwer terecht. Nee. Die tellen niet. Net zo min als tees, handschoenen en andere kleine noodzakelijkheden. Dan kunnen we wel aan de gang blijven. We beginnen te praten vanaf schoenen. Een nieuw paar in de uitverkoop is immers moeilijk te weerstaan. Hoeveel paar je ook in de kast hebt staan. (En ja, met je bedoel ik eigenlijk ik…). Nieuw oefenmateriaal, greenfees, kleding, een trolley, zelfs de ballenhengel die gebruiker @jhofman52 net gekocht had vervulde me met een kleine vlaag van jaloezie. En eigenlijk was dat veelzeggend genoeg.
Het knagen nam een aanvang en elke golfer weet dat je daar misschien even, zelfs lang, weerstand tegen kan bieden, maar uiteindelijk zie je jezelf richting golfshop lopen.
Goed, ik was op dat moment mijn nieuwe putter even vergeten, maar dat doet niet ter zake. Die putter, begin vorige zomer aan laten meten, verving de vorige putter die na zo’n tien dienstjaren echt aan vervanging toe was. Zéker nadat de putterspecialist van dienst opmerkte dat het putterhoofd enkele graden uit het lood stond. Dat ik na die mededeling geen bal meer raakte met mijn oude trouwe YES! Marilyn, lijkt me duidelijk. Net zo goed als dat ik blij was (en ben) met de daarvoor in de plaats gekomen Odyssey Black Rossie.
Is er naast die putter nog iets aan vervanging toe? Mijn ijzers misschien? Nee, die zitten net twee jaar in de tas. Driver? Drie jaar alweer, maar nog altijd naar volle tevredenheid. En om nu voor tien meter meer weer vierhonderd euro uit te geven. Dat zou ik zelfs niet aan mezelf kunnen verkopen. Een houten-3 dan? Nog niet zo lang geleden was ik er van overtuigd dat ik zonder houten-3 speelde, totdat uit meting bleek dat mijn Cobra Rescue zó was afgesteld dat hij zich volledig gedroeg als een houten-3. Wedges dan? Ook niet nodig, twee van de drie in mijn tas gebruik ik zelfs zó weinig dat je ze met een beetje goede wil nog voor nieuw door kan laten gaan.
Heb ik dan helemaal niets te kopen wat ik moreel weg kan schrijven onder het hoofdstuk ‘noodzakelijke vervangingen?’ Een blik in mijn tas levert maar één kandidaat op. Maar het is niet voor niets dat deze twintig jaar oude (!) TaylorMade Rescue elke ik-moet-wat-nieuws-kopen golf weerstaat. Mocht ik binnenkort desondanks toch een afspraak bij de fitter maken om mijn go-to club te vervangen, dan ligt de verantwoordelijkheid daarvoor helemaal bij collega F en zijn zo onschuldig ogende vraag wat mijn laatste aankoop op golfgebied is.
Je wordt bedankt.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.