Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.06.2022
De matchplaywedstrijd tussen Gerald en mij had alles in zich wat matchplay zo mooi — en frustrerend — maakt. Met Gerald als terechte winnaar. We kozen na loting voor de Houtrak die er werkelijk fantastisch bij lag, mede dankzij enkele aanpassingen aan de baan die de layout en de spelvreugde nog verder hebben verbeterd.
Het werd een match met twee gezichten. De eerste negen kreeg ik mijn drives maar niet goed op de fairway en Gerald speelde juist gedegen en maakte weinig fouten. Vooral zijn ijzers op de par-3’s waren subliem. Knap als je weet dat Gerald nog enigszins herstellende is van een slepende rugblessure. Met hangen en wurgen kon ik de schade beperkt houden tot 3 down na de tiende hole.
Daarna kantelde de wedstrijd, mijn slagen vonden vaker de fairways en de greens en opeens ging Gerald zijn ijzers toppen. Niet een paar, maar bijna allemaal. Maar dankzij ballen van hem die af en toe op kniehoogte over het riet scheerden en zo de green bereikten en enkele fraaie putts, wist hij de schade te beperken en stonden we na 18 holes all square.
Onze ‘sudden death’ hole (de par 4 eerste hole) had een spannend verloop. Gerald sloeg zijn drive laag links in de rough en topte zijn bal vervolgens in de fairwaybunker. Ik lag met mijn eerste slag op dezelfde hoogte keurig naast de bunker in de lichte rough. Het slootje op ongeveer 120 meter ging Gerald niet halen en hij had dus een lay-up nodig om met zijn vierde slag richting green te kunnen gaan.
Enigszins overmoedig koos ik niet eveneens voor de veilige lay-up maar besloot over het water te slaan om vervolgens mijn slecht geraakte bal in de sloot te zien verdwijnen. Wég voordeel en Gerald maakte dankbaar en koelbloedig gebruik van dat buitenkansje door zijn bal op de green te leggen en de hole — en daarmee de partij — te winnen.
Mooi potje was het.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!