Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.08.2022
Plaats van handeling de ons allen bekende Gelpenberg bij Emmen. Gerald had met zijn Jaqueline een paar daagjes Drente gepland en een hotelletje in Dwingeloo geboekt. “Je kunt ook naar Houtrak komen”, was eerder zijn weerwoord op mijn voorstel in Bad Bentheim te spelen. Nou ja, Houtrak is niet mijn favoriete baan dus gingen we op zoek naar een alternatief. Het werd De Gelpenberg, waar we dankzij de liefste clubmanager van golfend Nederland, Ellen Kroes, tegen een vriendelijk prijsje konden spelen.
Gerald stuurde al snel een berichtje met het voorstel vanwege het warme weer een buggy te nemen. Het beste plan ooit, want zonder hadden we het waarschijnlijk niet gered. Warm, nee gewoon smerig heet, was het deze vrijdag. Geen hond op de baan, laat staan golfers. 35 graden, je bent gek, zei deze 72-jarige tegen zichzelf. Gelukkig is tegen en met Gerald spelen altijd heel plezierig, dus volle goede moed en gewapend met vele flessen water en een nat handdoekje gingen we de baan in.
De wedstrijd ging mooi gelijk op en er werd zeer behoorlijk gespeeld. Als Gerald een hole won zorgde ik voor de gelijkmaker. We speelden parren en bogeys. Bij de turn stond het all square, dus dan weet je het wel. Vrij snel kwam ik daarna 2 up en waarschijnlijk was dat het signaal voor Gerald een tandje bij te zetten. De drives van 200 meter plus kwamen, evenals de slagen naar de green en twee holes later stonden we alweer gelijk.
Waar Gerald beter begon te spelen zakte bij mij het conditie- en concentratieniveau met gevolg gemiste fairways en te veel herstelslagen. Gerald had beet en beet door, kwam 2 up en liet niet meer los. Een gemiste putt van 2 meter op de par 3 zeventiende bracht de beslissing. Jammer want ik had Gerald de fantastische laatste hole op de Gelpenberg graag gegund. Nu speelden we deze hole voor fun en uiteraard won ik die met een bogey. Een schrale troostprijs.
Maar wat hadden we, ondanks de hitte, een geweldige dag. Fijne verhalen over van alles en nog wat, het wel en wee bij de NVGJ passeerde uitvoerig de revue en we bespraken de toestand in de wereld. De conclusie was dat wij al met al niets te klagen hebben. Gerald jongen, doe je best in de halve finale, blijf je rugproblemen voor en zorg voor een geweldige verrassing. Misschien is onze matchplay-competitie (die onder leiding van Louis overigens even gesmeerd loopt als in de tijden onder Willem) daar wel aan toe.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!