Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.02.2023
Operation Mincemeat is de titel van een (overigens vrij matige) film, die op dit moment in de bioscopen te zien is. Het gaat over een operatie van de Britse geheime dienst aan de vooravond van de geallieerde invasie in Italië. Doel: de Duitsers misleiden over de ware locatie van de invasie.
Om een of andere reden schoot me die titel door het hoofd als een vrij treffende omschrijving van het gehakt dat Jeroen van Leeuwen van me maakte in de eerste zeven holes van onze matchplay bij golfbaan Houtrak. En ik bedacht me hoeveel culinaire metaforen er zijn voor verliezen: ingemaakt worden, al dan niet met boter en suiker, in de pan gehakt worden, gehakt van gemaakt worden, in mootjes gehakt worden etc etc.
Was er ook sprake van misleiding? Nee, dat kan ik niet zeggen, maar dat is vooral omdat ik ridderlijk en met open ogen de baankeuze aan Jeroen had gelaten. Onvergeeflijke fout bij matchplay om bij voorbaat de tegenstander z’n zin te geven, maar wist ik veel dat deze baan voor mij moeilijk zou zijn te bespelen?
Golf is golf, zo dacht ik. Neem zou Rozenstein. Had ik nooit op gespeeld tot vorige week en had ik niet als trotse winnaar met 39 punten de baan verlaten? Alleen wist ik niet dat Jeroen een long hitter is, en dat alle par 4 holes op Houtrak minimaal 360 meter lang zijn. En dat hij hard op weg is naar single handicap. Dus lag hij de eerste ronde bij alle par 4 al met twee slagen op de green, parren aan elkaar rijgend, zelfs een birdie, terwijl ik vertwijfeld trachtte aan te klampen met m’n enkele en dubbele bogeys. Ondanks de 11 extra slagen die ik meekreeg een lamentabele toestand.
Bent u er nog lezer? Ik vraag dit omdat ik begrijp dat de meeste leden niet verder dan de tweede alinea komen van een gemiddeld verslag. We beginnen opnieuw. Maandag 30 mei stonden talrijke toeschouwers al vroeg klaar op Houtrak. Zouden immers om 9 uur niet de trotse winnaars van de laatste twee wedstijden van de NVGJ (respectievelijk 39 en 39 punten!) in een titanenstrijd tegen elkaar spelen? Meteen na de afslag werd duidelijk dat Van Leeuwen niet onduidelijk was over zijn intenties. Na 9 ronden stond deze bionische podcaster (externe link)op 23 Stablefordpunten. “Maar Jeroen”, stamelde ik na elke hole verbluft, “Dit lijkt toch niet echt op hcp 13. Je speelt 1 onder par.”
Deze oeroude tactiek van “Prijs hem z’n graf in”(externe link) bleek te helpen. Bij hole 7 stond het weliswaar 5 up, maar daarna kantelde het. De eerst nog ontspannen spelende Van Leeuwen kreeg wat verbetens. De eerst zo feilloze afslag begon wat te haperen. De small talk verstilde. Bij de turn was het nog 3 up, toen 2, toen weer 3. Bij hole 14, volgens Jeroen de allermooiste hole, par 3, over een breed water (“blauw gras” zegt Jeroen) vond ik echter mijn Waterloo. Ik miste de veilige landing met 10 centimeter en Jeroen stond weer 4 up. De rest is geschiedenis. Ook op stableford legde ik het af. Mijn score was 32, helemaal niet slecht, maar de 36 van Jeroen zegt voldoende. Van harte!
Michiel van Kleef
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.