Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.06.2024
Spelen tegen Peter van Weel is een cadeautje. Zo zag ik het van tevoren en zo zie ik het nog steeds, ondanks een fiks verlies. Een (zeer) goede speler, rustig en zelfverzekerd van zijn slagen, kortom heel prettig als flightgenoot. Een datum prikken was wat lastig, maar dat we uit zouden komen op zondagmiddag 2 juni jl had niet beter kunnen uitpakken.
Een temperatuur van circa 18 graden C, licht bewolkt, af en toe een zonnetje, weinig wind en… bijna niemand op één van de mooiste golfbanen van ons land: De Hoge Kleij in Leusden. Waarom staat deze baan niet in onze TopTien? Afwisselend, perfect onderhouden en zo mooi om te mogen spelen.
De dag begon goed met een appje van Lia Grooters. ‘Hoe laat spelen jullie, als het niet te vroeg is kom ik graag een kopje koffie drinken?’
Het is altijd fijn om Lia te zien en te spreken. Geheel afhankelijk van haar rollator (‘hij is heel licht hoor, ik klap hem in en gooi hem zo in de auto’), blijft ze zo positief en geïnteresseerd naar een anders doen en laten. Petje af Lia en we hopen je op De Pan weer aan te treffen.
De wedstrijd
Peter speelde van wit en kreeg 2 slagen mee. Ik zou er 29 mee krijgen, maar door de ¾ verrekening werden dit er slechts 21. Mmmm lastig dus. Een par voor Peter, betekende een bogey voor mij.
De eerste 9 holes was ik blij met mijn slechts 2 down. Peter speelt vast en heel zeker. Met 2-3 slagen op de green en 1 soms 2 putts. Een par is voor hem normaal, een bogey voor mij niet.
Na de eerste 2 holes kwam ik in mijn spel, maar ik mis gewoon lengte, waardoor de lange par 4’s en de par 5’s mijn struikelblok werden. Ook een mooie afslag op twee van de par 3’s eindigden net in een bunker en ja, dan is het klaar tegen iemand die vlak bij de pin ligt na zijn afslag.
De holes 10, 11 en 12 had ik een dipje, een persreis afgelopen week naar het wijngebied boven Madrid, rond de steden Zamora en Toro met per dag zo’n 60 wijnen proeven en drinken tijdens de lange lunches en diners, weinig slaap, veel reistijd, nekte zich.
Op hole 14 was de strijd beslecht. 5 up voor Peter. Natuurlijk hebben we de laatste holes uitgespeeld met een par op de lastige 16de hole voor mij (4 stf) en een bogey op 17 en 18.
Hole 18
Met een biertje op een zonnig terras spraken we over Hole18 golfcourse photography, het bedrijf van Peter van Weel. Als gepassioneerd golfer en fotograaf toont hij de schoonheid van de golfbanen door zijn lens. Elk beeld vertelt een verhaal, of het nu de glooiing van de green, de steilheid van een potbunker of de sfeer in het clubhuis is. Golfcourse fotografie als kunst.
We namen afscheid met de belofte dat Peter gauw een keertje op de Veluwse komt spelen. Peter dank je wel voor je mooie spel en vooral voor je prettige gezelschap in de baan.
Naschrift:
De matchplay verloren ( al had ik uiteindelijk 32 stf) maar de wedstrijd en het kijken naar het spel van Peter was een goede opmaat voor mijn deelname aan de World Golf Club Amateur Series op uitnodiging van Turkish Airlines die ik maandag jl mocht spelen op de Noordwijkse Golfclub.
Ik was geheel beduusd en kan het nog niet geloven, maar ik mag als winnaar van dit toernooi (35 stf) meespelen in de grote finale op de Gloria Old en New Course. Businessclass vliegen en een week verblijf in het Gloria Serenity Hotel.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!