Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
28.05.2024
Na een zeer wisselvallige ronde van beide kanten op de Waterlandse verloren.
Vanaf het begin Jeroen constant 1 uo, waarna ik het iedere keer goed maakte voor een all square stand.
Op de 16e hole prima afslag randje green. Jeroen zelfde verhaal, maar een zéér matige putt van mijn kant, waardoor Jeroen wederom 1 up kwam.
Op de 17e hole ook beiden een afslag rand green. Echter waar Jeroen met een putter naar de hole kon was het voor mij net in het diepe gras een 'lastige' chip. Mooie par voor Jeroen dus en mijn bogey putt werd overbodig. 2up voor Jeroen dus. Hole 18 hoefde niet meer gespeeld te worden.
Succes verder Jeroen!
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Terwijl de aanmeldingen binnenstromen voor de eerste golfwedstrijden van de NVGJ, zijn onze leden nog volop bezig met allerlei andere activiteiten. Hélène stuurde ons dit plaatje. Het is 20 graden in Saalbach momenteel. Of er nog lang geskied kan worden is nog maar zeer de vraag. Maar deze pakken ze haar niet meer af.
De wedstrijdcommissie heeft in overleg met het bestuur besloten om het wedstrijdreglement op een aantal punten uit te breiden of te verduidelijken. Het betreft een aantal punten, die René Brouwer als voorzitter van de wedstrijdcommissie graag even toelicht.
Acht leden van de NVGJ slaagden er in al die jaren in om tijdens een wedstrijd van onze club een hole in one te produceren. De eerste was in 2000, Taco Mulder sloeg er een tijdens een wedstrijd op Madeira. De eerste in Nederland was van Rob Hoogland op Scherpenbergh. Op de foto zien we een gelukkige Marijke Brouwers op Gendersteyn, geflankeerd door haar medespelers Hans Terol en Hans Botman. Het gebeurde in 2010 op een iets omhoog lopende par-3. Marijke kon dus niet goed zien dat het balletje in de hole verdween, de beide Hansen zagen het wel. Op de green zag Marijke het pas wat een voor iedereen hoorbare vreugdekreet opleverde. De laatste hole in one werd vorig jaar geslagen door Sonja van de Rhoer op de Hoge Dijk. De andere gelukkigen van de NVGJ waren Pieter Landman, Ger Laan, Annemart van Rhee en Stan Klaren.
Ik zag en sprak ons gewaardeerde lid Stefan Verheij in november 2022 op Het Rijk van Nunspeet, waar hij met de fiets kwam aanrijden. Met zijn golftas achterop. “Wat krijgen we nou, Stefan? Helemaal vanuit Voorburg met de fiets?” Hij glimlachte en legde uit, dat hij met de trein is gekomen en een OV-fiets heeft gehuurd. Daarna keek hij me serieus aan en vertelde me, dat hij de ziekte van Stargardt heeft. Ik had daar nooit van gehoord en luisterde geëmotioneerd naar zijn uitleg. “Het is een progressieve oogziekte. Ook erfelijk en het vermindert mijn gezichtsvermogen.” Maar hoe is het dan met golfen? “Van dichtbij zie ik de bal, maar ik zie deze nooit landen. Flightgenoten verzoek ik dan ook vriendelijk mee te kijken.” Die dag speelde hij o.a. met Leo van de Ruit, die ik halverwege de wedstrijd op de 11e hole zonder Stefan tegenkwam. “Het ging helemaal niet. Stefan baalde en is na 9 holes gestopt en naar huis gegaan.” Onlangs moest Stefan noodgedwongen stoppen met de sportverslaggeving voor de NOS-TV. Het ging gewoon niet meer. “Het is een progressieve ziekte. Ik moet mezelf behoeden, ik merk nu al dat ik sommige dingen niet kan zien. Jammer, maar het kan niet anders”, zegt Verheij, die in de samenwerking met Leon Haan verslag deed van de technische nummers in de atletiek. Ik ken Stefan al sinds 1992 omdat hij net als mijn zoon Niels atletiek op topniveau bedreef. Samen heb ik ze o.a. kunnen bewonderen op Papendal en tijdens de Adriaan Paulen Memorial in Hengelo, later de Fanny Blankers Koen Memorial. Ons bestuur heeft hem een bloemetje gestuurd en hij bedankte daarvoor hartelijk per mail. Maar ik wilde hem persoonlijk spreken en heb hem vandaag gebeld. Het was een emotioneel maar zeer positief gesprek. Hij vindt zijn situatie natuurlijk niet makkelijk en vindt het jammer dat hij gedwongen moet stoppen. Voorlopig doet hij nog bureauwerk, maar “Eerst alles rustig laten bezinken en dan verder gaan met leven. Zielig doen en een beetje lopen grienen, daar schiet je niets mee op. Ik haal alles eruit wat er nog in zit.” Wanneer voor hem mogelijk, is Stefan te allen tijde van harte welkom tijdens de borrel na onze wedstrijden, maar “Ik zou best nog wel een keertje mee willen spelen. Ik kan weliswaar minder zien, maar het spelletje blijf ik leuk vinden.” De afspraak wordt gemaakt, dat Stefan samen met collegae Ragnar Niemeyer of Andy Houtkamp dit jaar gast is op één van onze wedstrijden. Tot slot laat hij weten dat hij zich bij de NVGJ altijd in een warm nest heeft gevoeld en vraagt hij mij iedereen de groeten te doen. Bij deze, topper!