Marjolein bedankt de NVGJ

De kinderen van Rob van den Dobbelsteen, Marjolein en Martijn, waren vanzelfsprekend uitgenodigd voor de 1ste Rode Dobbelsteen Open, ter nagedachtenis aan hun vader. Tot hun eigen verdriet konden ze daar vanwege verblijf in het buitenland geen gebruik maken. Marjolein stuurde wel een bericht aan de NVGJ. Léon Klein Schiphorst heeft de tekst na afloop van de wedstrijd voorgelezen. Niet iedereen van onze club was daarbij, dus delen we het verhaal ook nog een keer via onze website.

Een golftoernooi ter ere van Rob Dob, mijn vader. Hij zou dolgraag aanwezig zijn geweest. Pappa ademde sport, altijd gedaan. Fietsen, zwemmen, skiën en, al pestte ik hem geregeld dat dat golfen van hem toch helemaal geen sport was, hij had er toch echt heel veel schik in. Als het een partij met de golfende journalisten betrof al helemaal. Een bijeenkomst als vandaag had hij dus niet alleen graag bijgewoond, omdat hij het best aardig had gevonden de hoofdpersoon te zijn, maar zeker ook omdat ie dat golfen met jullie nou eenmaal hartstikke leuk vond.

Toen hij de diagnose ‘darmkanker’ kreeg met het dringende advies zich zo snel mogelijk te laten opereren omdat de boel daarbinnen op knappen stond, was het eerste dat hij zei dat betreffende operatie niet eerder plaats kon vinden dan na een bepaalde datum. Ik was erbij. Vervloekte hem bijna. Het was een datum redelijk dichtbij, maar toch. Hij had dan nl een weekend, ik meen op Texel, met de NVGJ. Dat zei hij ook tegen de behandelend arts. Dat uitje ging hij niet door zijn neus laten boren.

Volgens mij kon hij zijn ene voet toen al amper meer voor zijn andere zetten maar hij ging. Het was de laatste keer. Omdat ik weet hoezeer hij genoot van de bijeenkomsten met jullie, hoe leuk hij het spelletje vond, vind ik het een prachtig eerbetoon dat jullie een golftoernooi aan hem opdragen. Het ontroert me. Niet alleen mijn vader zou hier graag bij zijn geweest, ik ook. Om eindelijk eens met eigen ogen te aanschouwen wat er nou zo leuk is aan jullie. Ik ben echter op vakantie. Gister heb ik in de heuvels van Toscane gefietst en hij fietste mee met me, zoals hij zo vaak doet.

Van een vriendin die wèl golft ( ik ga het later doen, zeg ik al jaren) begreep ik dat van ‘rood’ afslaan een vrouwending is. Ha, dat typeert de pappa dan wel weer. Ik hoop dat jullie een mooi toernooi hebben en dank jullie voor het warme bad dat jullie mijn vader gaven. Drink er eentje op hem! Zo zou hij het mooi hebben gevonden, die vader van mij, die ik nog iedere dag mis.

Veel liefs, Marjolein.