Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Net als je denkt dat je weet wat je aan het doen bent, ben je het ineens helemaal kwijt.
Wijs niet op de verschillen maar op de overeenkomsten. De liefde voor golf.
Darius van Driel wint het Magical Kenya Open en zoals dat hoort levert dat hem een winnaarsblogje op.
Nee, ik doe niet aan goede voornemens, die sneuvelen in de regel toch voor de lente daar is. Ook als je her verpakt in het veel actievere woord 'doelen'. Als je niet aan de slag gaat komt er noch van doelen noch van goede voornemens veel terecht.
Er is weinig vervelender dan een nieuwe indeling van het een of ander. Een website, de supermarkt, de keukenkastjes. Tot je na een paar dagen niet eens meer weet hoe het eerder was.
Het gebeurt niet vaak dat we bij Golfers Magazine lezerspost krijgen, vooral niet als deze ook nog eens netjes op de redactie wordt bezorgd. In een tijd waarin online grieven niet meer dan een enkele muisklik weg zijn, is het schrijven van een brief, het printen, in een envelop doen om vervolgens naar de brievenbus te lopen meestal voldoende reden om er toch maar van af te zien.
Vandaag is rood, zong Marco Borsato eind jaren negentig, waarna hij in het refrein al het moois dat aan ‘RGB 255,0,0’ wordt toegeschreven bezingt. Net als de gewezen ideale schoonzoon lijkt de kleur echter gecanceld te worden. Vooral als deze de pech heeft gebruikt te zijn voor het maken van een broek. De rode broek als symbool van het oude golf, als iets om je tegen af te zetten op weg naar nieuwe beeldvorming. Wie had dat ooit kunnen bedenken? Ik niet, de Nederlandse Golf Federatie wel.
Onverwacht kwam zijn overlijden niet. De altijd goedlachse Charles was al langere tijd ernstig ziek en wist zich al een tijdje uitbehandeld. ‘Het is wat het is’, zei hij nog op Sluispolder waar hij voor het laatst op de startlijst stond. Met zijn overlijden slaat Charles Taylor een groot gat in de NVGJ.